Etappe 12, Vilanove de Arouso naar A Picaraña

Etappe 12, de boottocht van Vilanova de Arousa naar Pontecesures. Aan Vilanova de Arousa missen we niet veel, een heel saai plaatsje. Op de boot, of eigenlijk wachtend op de boot,maken we kennis met Jopi en Monique, een stel Nederlanders die in Spanje wonen en daar met heel hard werken een bed[e-38]breakfast zijn begonnen. We kletsen aardig wat af.

De boottocht is echt op zijn Spaans georganiseerd, te laat chaotisch en iedereen kan aan boord. Geen enkele kaartcontrole. Nou ja, een beetje wel, als je gereserveerd hebt wordt tijdens de tocht ook gevraag of el señor Isppphordink aan boord is. Maar ja, als je gewoon meegelopen bent vraagt niemand wie jij ben en of je wel een kaartje had.

De boottocht is erg mooi. Eerst een klein uitstapje naar de mosselbanken met wat uitleg hoe dat tegenwoordig gaat en dan stroomopwaarts naar Pontecesures, 30 kilometer verderop. Erg leuk om te doen en de rivier te zien. Ondertussen loopt de temperatuur gestaag op, het wordt, denk ik, uiteindelijk wel 35 graden. Dat merken we dan ook meteen als we in Pontecesures van boord gaan. Wat een hitte en we moeten nog een kleine 13 kilometer. Eerst gaan we wat eten, denken we. Het 1^e het beste terrasje, waar iedereen voorbijloopt, nemen we. Beginnen met cola met ijs en dan vragen we om het menu. De man verontschuldigt zich, dat is er niet tussen de middag, alleen in de avond. “No pasa nada“ zeggen we en we drinken de cola. Even later krijgen we alsnog een tostada mixta van de man (tosti ham/kaas). Speciaal voor ons gemaakt. Soms kun je het zó treffen[e-1f60a]

Dan aan de wandel. Het tempo ligt laag, snel is gewoon niet te doen met deze temperatuur. Onderweg treffen we Monique en Jopi zo nu en dan en we spreken af morgen in Santiago af te sluiten met een drankje. Telefoonnummers worden uitgewisseld. Na verschillende rustpauzes zijn we in ons hotel in A Picaraña. De lokale restaurantjes laten veel te wensen over, vette pizza en een publiek wat ons niet heel erg aantrekt. Ineke vindt een restaurant wat verderop waar we werkelijk heerlijk rustig buiten hebben gegeten in een zeer zwoele zomeravond met een salade, wat kaas en brood en natuurlijk wat bier en wijn. Geweldig. Nu nog het verslag en morgen naar Santiago en dan is onze voettocht weer afgelopen. Vreemd hoor, dat gaan we zeker missen.